Isa ka sa mga taong nakaaangat sa buhay kung ang mga magulang mo ay naghahanapbuhay sa ibang bansa, ito ay ayon sa kanilang paniniwala. Ngunit lingid sa kanilang kaalaman ay dugo’t pawis ang inilalaan ng kanilang magulang upang makapagpadala ng pera dito sa Pilipinas. Dahil katulad nila ang aking ina ay isa ring OFW sa bansang Saudi Arabia. Ramdam ko ang hirap niya sa tuwing pinaaalahanan niya kami na tipirin at ilaan lamang sa mga importanteng bagay ang kanyang ipinapadala. Hindi na rin sya halos nakauuwi ng ilang taon para magbakasyon dahil kinakailangan niyang mag-ipon para sa anumang gastusin naming magkakapatid. Kung nahihirapan tayo sa ganitong sitwasyon, paano pa kaya silan mga nasa ibang bansa? Silang nagbabanat ng buto upang punan ang ating mga pangangailangan? Silang nangungulila ng higit sa pamilya na wala man lang kapanalig kung hindi ang kanilang kaluluwa? ito ang ilan sa mga tanong at dahilan na sumagi sa aking isipan kaya lubos kong nagustuhan ang play na care divas.
Ito ay tungkol sa isang grupo ng caregiver sa umaga at divas naman kapag gabi. Mga OFW na nagbibigay aliw at kasiyahan sa sinumang makakapanuod ng kanilang pagtatanghal. Masasabi kong napakaganda ng konsepto na kanilang napili, dahil unang una ito ay tunay na nangyayari sa kontemporaryong panahon. Malaking porsyento ng mga Pilipino ang nangingibang bansa upang hanapin ang kanilang ligaw na kapalaran. Ikalawa, ginamit nilang pangunahing tauhan ang mga taong nabibilang sa “ikatlong kasarian” na bagama’t pinupukol ng kaliwa’t kanang diskriminasyon ay mayroon pa ring kakaibang katangian, ang makapag pasaya sa bawat salitang kanilang binibitawan na kung iyong maririnig ay mag iiwan ng ngiti sa iyong mga labi. Sa madaling sabi ay “mabenta” sa bawat manonood. Bukod pa sa mga salik na aking nabanggit isa ring naging highlight ng play na ito ay ang paraan ng kanilang pagsasalita at pagbabatuhan ng linya ay sa pa kantang paraan, mga kantang tunay ngang tumatak pa rin sa aming isipan at naka ukit parin sa dulo ng aming mga dila “kikinis din at kikinang kinang”. Animo’y isang solidong kaluguran ang aking nadama pagkatapos kong mapanuod ang pagtatanghal na ito. Sapagkat naipakita at naipadama na ang anumang emosyon na nais nilang iparating. Nariyan ang lungkot, tuwa, pagkasabik at pagkadismaya na nakakubli sa bawat tauhang gumanap rito.
Madaling makapukaw ng atensyon ang ganitong uri ng pagtatanghal . Dahil higit pa sa magagarbong kasuotan na kanilang ginamit, makukulay na pailaw at nag gagandahang musika ang tunay nitong kahulugan. Ang pag-ibig ay tunay ngang dakila at wagas. Pag- ibig sa kapwa, kaibigan, pamilya, kapanalig o maging sa taong hindi naman natin lubusang kilala. Handa tayong magsakripisyo at harapin ang anumang nakaambang hamon para lamang sa inaasam nilang kaligayahan.
